vieren, genieten en tijdloos

Hierna een bedank van, nu aan, de organisatie (DOC art). Zonder hen geen
kast.
Daarna vieren, lekker napraten, tevreden terugkijken, loslaten en weten dat
heel heel veel mensen de kast zullen zien.
De achterkant van de kast zullen lezen:
- een presentatie van de weblog van het afgelopen half jaar.
- een overzicht van de mooie goudenstoelen foto's, met dank aan Lucie.
- een mooie gedicht speciaal voor de kast gemaakt
- en (zachte) schoolgeluiden opgenomen door Bart met behulp van Yacup.
Alle leerlingen, stille, geheime, zichtbare, vrijmoedige, iedereen en
collega's dank voor het meevoelen met de Verhalenvanger.
Speciaal Joy voor de kracht om vol te houden met iets graag willen,
Aytac en zijn moeder voor het vertrouwen dat we de foto van Timur een mooie
plek zouden geven.
De Verhalenvanger stopt, maar blijft tijdloos bestaan.
Onder dezelfde knop op onze website, blijft onder een andere naam een weblog
ook om verhalen te vangen, maar meer als schoolkrant gedragen door juffrouw
van Zuilen,
maar natuurlijk voor alle leerlingen en docenten.
Aagje

open en voor altijd gesloten

Spanning, trots, nieuwe liefde, emotie, vertedering, oude pijn, opluchting,
verbazing.
Alles is af te lezen op deze gezichten.
Na het openmaken van de kast was er een kort gesprek, waarin Jacqueline
Buijsrogge van de pr van het ROC enige vragen stelde over de kast en haar
geschiedenis
aan Aagje Pel en de aanwezige leerlingen.
De aanwezige leerlingen waren:
Ayse van bloemen op haar verjaardag en de uitwisseling met het Kellebeek
Rumeysa, actief in de uitwisseling met het Kellebeek
Beiden gaan naar Brussel verhuizen, we zullen jullie missen!
Joy van de belangrijke knuffel in de kast en mooie verhalen, Justin
Bieber!
Eda, altijd in balans met een schat aan nieuwe tijdschriften voor in de
les/kast.
Bianca en Sanne (Malvina miste want die had haar eerste paardrijles) van
het uiterlijke verzorgingsdeel boven in de kast.
Gerben (Wim had een intake gesprek) van de publieksprijs bij de
Juniorprijs der Markiezen en de blik man in onze school, beiden gaan naar het MBO.
Door die mannen zijn we blik gek geworden.
Salman waarvan we blij zijn dat we hem leerden kennen bij de
uitwisseling,
hij staat symbool voor de andere sympathieke leerlingen uit de plusgroep van
het Kellebeek.
Mattanja en Shelly die een gouden medaille wonnen bij het Markiezenhof
met hun gedichten,
van hen een kalender in de kast over de prijs en een namaak gouden medaille.

spanning

De spanning werd voor ons door meneer Franken zeer opgevoerd.

Joy hielp openen

Joy, de mede initiatief neemster van de verhalenvanger en naamgenoot van de
kleindochter van meneer Franken mocht mee openen, dus kwam naar voren.

verhalenverteller

In meneer Rob, zo noemen we hem even vanwege zijn vertelkunst vonden we een
ware verhalenverteller die zeer wist te boeien.

6 juli, nieuwe start

Woensdag 6 juli, werd een groep leerlingen en genodigden ontvangen in het
Trivium in Etten-Leur door meneer Rob Franken om samen met hem de
verhalenvanger te openen en dit te vieren.
De leerlingen waren gereden door meneer Wessels en meneer Withagen in busjes
van de luchtballon.

niet vergeten

Midden in de kast staat zijn foto.

Een warme bontkraag achterlangs het lijstje, toevallig in de buurt van een rap flyer van gebouw T.

 

We wensen zijn familie heel veel sterkte met het gemis van hun neef/zoon.

mattie is gone zag hem als mijn bro

Deze foto afgedrukt van de telefoon van Aytac gaat in de kast.

Samen met een rap voor hem gemaakt door een vriend van Timur.

 

Timur

 

diploma uitreiking 2008

Afgelopen donderdag was het diploma uitreiking, 30 juni 2011. 

Deze foto is van de groep die hun diploma haalde op onze school in 2008.

De foto hangt op het prikbord in de kamer van de schooldecaan, meneer Kuppens.

In mei was Aytac een leerling uit 1a naar Turkije, niet om lekker op vakantie te zijn, maar om zijn neef Timur te begraven. Hij was nog maar 20 jaar en staat ook op deze foto.

De eerste periode na thuiskomst was er bij Aytac geen taal voor wat er was gebeurd.

Nu mogen we van Aytac, zijn moeder en de ouders van Timur de foto van Timur in de verhalenvanger zetten.

Als docenten aan hem denken vertellen ze over een modeshow die hij meeliep en een rap optreden van hem (hij was goed).

Dan spreken ze over een levensgenieter, die volgens zijn tante het leven dubbel leefde

en volgens Aytac een neef waarmee je erg kon lachen.

Laten we hem nooit vergeten.