Net als je als verhalenvanger naast je schoenen begint te lopen omdat iedereen lief is en graag in de kast zou willen, komen er vier meisjes die er niet in willen.
Er niet in willen, niet op de foto willen mag, maar drie kwartier te laat zijn bij Lucie in het atelier, onbeschoft zijn op het plein tegen andere kunstenaars, net buiten het plein aangeven dat je gaat zeggen dat je verdwaald was, totaal afwijzend doen, nee dat mag niet.
Een van de vier bleek vooral meegegaan zijn met de anderen, dus heeft excuses gemaakt aan Lucie.
Met de anderen volgt nog een extra gesprek.
Niet omdat je op een foto moet, wel omdat je open zou moeten staan voor ...., dus kijken naar de kast, praten over de kast,
Alles was mogelijk, maar niet die lelijke afwijzing, niet binnenkomen met drie kwartier vertraging en alleen maar negatief doen.
Dat verdient niemand, ook ik als kast niet.
